با سلام به دوستانی که مطالب مرا خوامند خواند و با نظرات خود به من در بهتر کردن آن دست یاری خواهد داد. این شعر زیبا از هوشنگ ابتهاج(ه.ا.سایه)یکی از شاعران بزرگ معاصر را تقدیم تمام دوستان ارجمند می کنم.
آینه در آینه
مژده بده٬ مژده بده٬ یار پسندید مرا سایه او گشتم و او برد به خورشید مرا
جان دل و دیده منم٬ گریه خندیده منم یار پسندیده منم٬ یار پسندیدمرا
کعبه منم٬ قبله منم٬ سوی من آرید نماز کان صنم قبله نما خم شد و بوسید مرا
پرتو دیدار خوشش تافته در دیده من آینه در آینه شد: دیدمش و دید مرا
آینه خورشید شود پیش رخ روشن او تاب نظر خواه و ببین کاینه تابید مرا
گوهر گم بوده نگر تاقته بر فرق فلک گوهری خوب نظر آمد و سنجید مرا
نور چو فواره زند بوسه بر این باره زند رشک سلیمان نگر و غیرت جمشید مرا
هر سحر از کاخ کرم چون که فرو می نگرم بانگ لک الحمد رسد از مه و ناهید مرا
چون سر زلفش نکشم سر زهوای رخ او باش که صد صبح دمد زین شب امید مرا
پرتو بی پیرهنم٬ جان رها کرده تنم تا نشوم سایه خود باز نبینید مرا.